Οι έννοιες “μετατόπιση προς την ακροδεξιά”, “προσπάθεια άντλησης ψηφοφόρων από την ακροδεξιά” και “υιοθέτηση του αντιμεταναστευτικού αφηγήματος του Ε.Λα.Μ.” αποτελούν τα βασικά θέματα που διαβάζω όσον αφορά την πρόσφατη “απελευθέρωση” των πολιτικών κομμάτων σε σχέση με τις θέσεις τους στο ζήτημα του μεταναστευτικού. Πολλές αναφορές υποστηρίζουν ότι τα τοπικά πολιτικά κόμματα προσπαθούν να εξομοιωθούν με το Ε.Λα.Μ., αντιλαμβανόμενα την αυξανόμενη δυναμική που έχει αποκτήσει με σκοπό τους να περιορίσουν τις διαρροές τους προς το εθνικιστικό κόμμα και να κεφαλαιοποιήσουν – με ακραίες και λαϊκίστικες θέσεις – τις ανησυχίες της κοινωνίας για το μεταναστευτικό.
Εγώ θα έλεγα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αντιθέτως, αυτό που καταλαβαίνω να γίνεται είναι ακριβώς το αντίστροφο.
Παρατηρούμε και αναγνωρίζουμε ότι το Ε.Λα.Μ. έχει μετεξελιχθεί σε ένα ξεκάθαρα συστημικό κόμμα που καταφέρνει ότι κατάφερναν τα υπόλοιπα κόμματα από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι μαυροφορεμένοι εθνικιστές έχουν εδώ και χρόνια χωνέψει ότι το παιχνίδι παίζεται αποκλειστικά με τους όρους που επιβάλλει η αστική δημοκρατία εντός ενός νεοφιλελεύθερου συστήματος. Θέλοντας και μη, εγκατέλειψαν τις πρακτικές με τις οποίες συστήθηκαν στην κυπριακή πολιτική σκηνή και έχουν πλέον προσαρμοστεί στους όρους που τους επιβάλλονται, εφαρμόζοντας όσες στρατηγικές μας έχουν συνηθίσει όλα τα υπόλοιπα κόμματα:
- Προσπάθεια επηρεασμού της ατζέντας – δηλαδή τα θέματα που “πρέπει” να απασχολούν τους θεσμούς και τον πολίτη – και δημιουργία “ψευτοδιλημμάτων”.
- Προσπάθεια διαμόρφωσης του τρόπου με τον οποίο προσλαμβάνονται τα θέματα που βρίσκονται στην ατζέντα.
- Λαϊκίστικες προσεγγίσεις με στόχο την ικανοποίηση/ευχαρίστηση του συναισθήματος της μάζας – ενίοτε μέσω της προώθησης μη εφαρμόσιμων λύσεων που εξυπηρετούν κυρίως δημαγωγικούς σκοπούς και να εξασφαλίζουν την εύνοια της κοινωνίας.
Το Ε.Λα.Μ. επομένως είναι ένα αμιγώς συστημικό κόμμα που πλέον έμαθε να παίζει το παιχνίδι που διαμόρφωσε το ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό σκηνικό, και πλέον, η πρόσβασή του στον καθορισμό της πολιτικής σκηνής του τόπου έχει ενισχυθεί σημαντικά με την εύνοια των θεσμών (π.χ. Βουλή, ΜΜΕ, Εκκλησία) και τις χαμηλές άμυνες και αντοχές του εκλογικού σώματος.
Γιατί να πιστεύει κανείς ότι ο ΔΗΣΥ, για παράδειγμα, θέλησε ξαφνικά να γίνει ένα άλλο Ε.Λα.Μ.; Δεν είναι διαχρονικά που εκφράζονται ακραίες θέσεις εντός ΔΗΣΥ; Δεν ήταν ακραίο το τότε ξέσπασμα του Φαίδωνος στην Πάφο για τους “επικίνδυνους ανήλικους μετανάστες”; Δεν ήταν ακραία η πολιτική Νουρή με τον φράκτη επί της Πράσινης Γραμμής; Δεν ήταν ακραίο το παραλήρημα Αβέρωφ Νεοφύτου στην Έμπα; Δεν ήταν διαχρονικά ακραίος ο Θεμιστοκλέους; Δεν ήταν επί κυβέρνησης ΔΗΣΥ Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ο Πελεκάνος; Το ίδιο δεν ισχύει και με την ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ;
Κανένας δεν αποφάσισε να γίνει ξαφνικά σαν το Ε.Λα.Μ. Το Ε.Λα.Μ. έγινε σαν αυτούς. Έχει επιτύχει σχεδόν την πλήρη κανονικοποίηση της ακρότητάς του αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία που του παρέχει το ίδιο το σύστημα που τώρα θυμήθηκε να το δαιμονοποιήσει. Η όποια προσπάθεια υποβάθμισης της σημασίας αυτής της εξέλιξης ξεπλένει τις ευθύνες των ΜΜΕ (βλ. Καθημερινά άρθρα στον Τύπο με ξεκάθαρη ρητορική μίσους και δυσμενείς διακρίσεις), της Εκκλησίας (βλ. Εγκύκλιος του Αρχιεπισκόπου και συχνές δημόσιες παρεμβάσεις), των υπόλοιπων κομμάτων (βλ. Αννίτα ως ΠτΒ με τις ψήφους Ε.Λα.Μ. μετά από υπόδειξη του Αβέρωφ Νεοφύτου έναντι “Ad Hoc Επιτροπής για το Δημογραφικό”).
Παραθέτω πιο κάτω μια χαρακτηριστική περίπτωση υπεραπλούστευσης του ζητήματος που το θέτει σε λανθασμένη βάση, δημιουργεί προβληματικές αντιλήψεις και εξυπηρετεί περαιτέρω την πλήρη κανονικοποίηση/νομιμοποίηση του ακροδεξιού μορφώματος (Πηγή: https://www.offsite.com.cy/apopseis/parembaseis/i-metatopisi-toy-disy-aristerotera-sto-kentro-dorise-ton-horo-sto-elam).
