Τα γεγονότα στη Χλώρακα δεν προκαλούν καμία έκπληξη σε όποιον προσεγγίζει τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο, τα τελευταία χρόνια, χωρίς συναισθηματισμούς και με πλήρη νηφαλιότητα.
Η μετανάστευση ΔΕΝ είναι πρόβλημα και είναι καιρός η πλαισίωση της ως τέτοιο να επαναπροσδιοριστεί. Μετανάστες πάντα θα υπάρχουν και όσα μέτρα και να ληφθούν, θα συνεχίσουν (με τα υφιστάμενα δεδομένα) να αυξάνονται. Η μετανάστευση είναι αποτέλεσμα άλλων προβλημάτων.
Πρόβλημα είναι η πλήρης αδιαφορία (ή/και συμβιβασμό) της πολιτείας, των αρμόδιων θεσμών και η υπεραπλουστευμένη και με όρους click-bait προσέγγιση των ΜΜΕ που παρεμποδίζει την κοινωνία από το να επιτύχει μια επαρκή κατανόηση ενός εξαιρετικά περίπλοκου και πολυδιάστατου ζητήματος (έστω τα βασικά: Μετανάστης V Πρόσφυγας V Αιτητής ασύλου κ.ο.κ), και η ανεπάρκεια εποπτείας των πιο πάνω από τα αρμόδια σώματα.
Πρόβλημα είναι η διάβρωση μιας (όχι και τόσο μορφωμένης πολιτικά) κοινωνίας, που δέχεται παθητικά, χωρίς οποιαδήποτε αντίσταση πλέον, τη μισαλλόδοξη ρητορική της Εκκλησίας (βλ. Εγκύκλιοι Αρχιεπισκόπου), το scapegoating που θυμίζει άλλες εποχές από τους γνωστούς νεοναζιστικούς/εθνικιστικούς κύκλους, και τη ψηφοθηρική θρασύτητα του κάθε τυχάρπαστου, άεργου κομματικού απατεωνίσκου.
Πρόβλημα είναι οι μικροπολιτικές που εργαλειοποιούν κουβέντες όπως τα “παραμύθια” περί ενσωμάτωσης. Ζούμε στην Κύπρο, μια χώρα στην οποία “ενσωματώθηκαν” σε μια “μετ-αγροτική” (όπως λέω) κοινωνία κάθε λογής νεόπλουτοι, απατεώνες και ολιγάρχες από κάθε άκρη του κόσμου. Προέκυψε ποτέ οποιαδήποτε κοινωνική αναταραχή (παρά τα αποδεδειγμένα αρνητικά της συγκεκριμένης εξέλιξης); Είναι ξεκάθαρο ότι οι γνωστοί παρακινητές του μίσους και της φοβίας έναντι του κάθε καημένου κατατρεγμένου, αναγνωρίζουν ότι δεν μπορούν να κεφαλαιοποιήσουν οτιδήποτε με κάτι τέτοιο.
Θέλω ειλικρινά να πιστεύω πως το τι γίνεται στη Χλώρακα θα ταρακουνήσει το “σύστημα” αλληλεξαρτήσεων που επωφελείται από την εμφάνιση παρόμοιων περιστατικών και τη διαιώνιση της ανεπαρκούς, προβληματικής και καθόλου inclusive προσέγγισης/διαχείρισης της μετανάστευσης.
Δεν είμαι όμως αισιόδοξος, γιατί απλά, το τι καλλιεργείται στην Κύπρο (τόσο σε επίπεδο κοινωνίας, όσο και πολιτείας/θεσμών, αλλά και σε ατομικό, γιατί πλέον, διάφορες συνθήκες δεν επιτρέπουν ιδιωτικές μάχες άνευ διαπραγμάτευσης στις πλείστες περιπτώσεις), όπως επίσης και οι πρώτες αντιδράσεις όλων των stakeholders στα γεγονότα της Χλώρακας, δείχνουν ότι χρειαζόμαστε ένα πολύ δυνατό μάθημα για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε, ιδανικά, πιο σοφοί και ώριμοι.
Καλή τύχη. Θα τη χρειαστούμε.
[Παρένθεση: Σαν σήμερα, πριν 4 χρόνια μετανάστευα στη Σουηδία για σπουδές. Σε μια χώρα που ουδέποτε πρόσφερα οτιδήποτε, δεν έμαθα τη γλώσσα, δεν αφομοίωσα την κουλτούρα της στο 100% κι όμως έλαβα δωρεάν εκπαίδευση σε μια από τις καλύτερες σχολές επικοινωνίας στην Ευρώπη, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ένα γενικό επίπεδο διαβίωσης και ποιότητα ζωής που μέχρι τότε είχα τη λανθασμένη εντύπωση ότι μόνο κάποιος ευκατάστατος θα μπορούσε να απολαύσει. Με λίγα λόγια, όλοι θέτουν ως στόχο την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους. Το μόνο που διαφέρει είναι ο πήχης που μπορεί (ή θέλει) να θέσει ο καθένας.]
28/08/2019 – Πρώτη μέρα ενός 24χρονου Κυπραίου φοιτητή στο Göteborg.