Όλα όσα βιώνουμε με αποκορύφωμα τα εχτεσινά έκτροπα είναι η φυσική συνέχεια της αντιμετώπισης της πανδημίας στη βάση του αυταρχισμού τζιαι της σπασμωδικότητας.
Όταν κάποιοι εμιλούσαν για την ανάγκη υιοθέτησης πιο βιώσιμων και ρεαλιστικών πρακτικών, ήταν υπερβολικοί τζιαι εγωιστές, γιατί εν είχαν τζιαι τζιείνοι τα ψυχικά αποθέματα να ζουν με ηλίθιους-χωρίς-ουσία περιορισμούς για 1 χρόνο.
Που επροειδοποίησαν για ολική κατάρρευση της όλης προσπάθειας αργά ή γρήγορα γιατί προφανώς κανένας δεν θα άντεχε στο ίδιο μοτίβο για 1,5 χρόνο, τζιαι γιατί το σύστημα υγείας παραμένει στην ίδια κατάσταση που το ήβρε η πανδημία τον Μάρτη του 2020, ήταν πεσιμιστές.
Άμαν άλλοι έλεαν ότι η τύχη μας εν μέσω πανδημίας εν στα σιέρκα μιας ευθυνόφοβης κυβέρνησης τζιαι μερικών δήθεν επιδημιολόγων, ήταν αχάριστοι.
Εν η ώρα, τζιείνοι που πρέπει, να αναλάβουν τις ευθύνες της ολικής αποτυχίας στη διαχείριση της πανδημίας. Να παρθούν τολμηρές αποφάσεις έστω στην ύστατη τζιαι επιτέλους να ακολουθηθεί μια σοβαρή επικοινωνιακή στρατηγική. Χωρίς αοριστολογίες τζιαι αβάσιμες εκτιμήσεις. Ο κόσμος στη συντριπτική του πλειοψηφία έκαμε ό,τι έπρεπε τζιαι ό,τι του εζητήθηκε.
Ίσως να εν η ευκαιρία να αλλάξει ο παραδοσιακός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι κρίσεις σε τούτον τον τόπο μια τζιαι καλή.