Έχει γραφτεί δεκάδες φορές. Κανένας υποψήφιος δεν μπορεί να έχει μια “καθαρή” προεκλογική περίοδο. Κανόνας απαράβατος. Οι επιθέσεις που θα δεκτεί και οι κρίσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, θα γίνονται ολοένα και πιο συχνές όσο κοντεύει η μέρα των εκλογών. Αυτό που συχνά σχολιάζεται στην περίπτωση των επικείμενων κυπριακών Προεδρικών Εκλογών, είναι η επιμονή του Νίκου Χριστοδουλίδη, να αγνοεί επιδεικτικά τις διάφορες κρίσεις – που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να αντιμετωπίσει με ευθύτητα και εντιμότητα (ή τουλάχιστον πολιτική οξυδέρκεια) – διατηρώντας τη σιωπή του, προσποιούμενος ότι δεν συμβαίνει τίποτα και συνεχίζοντας έτσι απρόσκοπτα την προσπάθεια του να γίνει ο 8ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Από την ημέρα που εξήγγειλε την υποψηφιότητα του, ο Νίκος Χριστοδουλίδης κλήθηκε από νωρίς να αντιμετωπίσει διάφορα θέματα, τα οποία αποτελούν στον τομέα της πολιτικής επικοινωνίας, κρίσεις. Οι κρίσεις στις πλείστες των περιπτώσεων είναι διπλές: (1) η κρίση καθαυτήν, και (2) την επικοινωνιακή κρίση που η αρχική κρίση προκαλεί, ιδιαίτερα όταν δεν τύχει επαρκούς και αποτελεσματικού χειρισμού. Συγκεκριμένα, ο υποψήφιος Νίκος Χριστοδουλίδης βρέθηκε μέχρι στιγμής αντιμέτωπος με τις εξής υποθέσεις (ενδεχομένως να ξεχνώ μερικές):
[1] Λογοκλοπή στο κείμενο της εξαγγελίας της υποψηφιότητας του – Απόλυση του επικοινωνιολόγου
[2] Κατηγορίες Ανδρέα Μαυρογιάννη στο πρώτο debate μεταξύ Χριστοδουλίδη, Αβέρωφ, Μαυρογιάννη, ότι υπονόμευε τη διαδικασία των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά το 2017, αναφέροντας μάλιστα ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε μαζί του μετά το δείπνο, του είπε ότι δεν πρόκειται να “θυσιάσει το πολιτικό του κεφάλαιο προδίδοντας την Κύπρο” – Απάντησε “ρωτήστε τον κύριο Αναστασιάδη”
[3] Κονδύλι από το Ταμείο Διαφώτισης για τη σύσταση της ομάδας-όχημα της υποψηφιότητας του “MFA and Friends” – Καμία απάντηση
[4] Εκμετάλλευση κονδυλιού για φοίτηση τέκνων σε ιδιωτικά σχολεία ενόσω αυτός υπηρετούσε το ΥΠΕΞ από την βάση του στην Κύπρο – Καμία απάντηση
[5] Αθέτηση συμφωνιών για τα debates μεταξύ των υποψηφίων – Επικαλέστηκε “παγκύπρια περιοδεία”
[6] Συνέχιση λήψης του “επιδόματος εξωτερικού” για 4 μήνες ενώ αυτός βρισκόταν στην Κύπρο με την οικογένεια του, επικαλούμενος οικονομικές δυσχέρειες – Καμία απάντηση
[7] Συντονισμός και εποπτεία της λειτουργίας trolls/fake accounts με στόχο να πλήξουν επί προσωπικού άλλους πολιτικούς και δημοσιογράφους, ενόσω αυτός υπηρετούσε την ΚΔ από τη θέση του ΥΠΕΞ – Καμία απάντηση (σε ραδιοφωνική εκπομπή δήλωσε απλά “ουδέν σχόλιο”)
Και ενώ όλοι ανέμεναν ότι η κάθε αποκάλυψη θα έφερνε τον υποψήφιο σε δύσκολη θέση, ο Νίκος Χριστοδουλίδης, έμεινε σε όλες τις περιπτώσεις, πιστός στην στρατηγική της σιωπής ή μετατόπισης της ευθύνης για απάντηση σε τρίτους. Καμία διάψευση, καμία αντιπαράθεση, καμία επιβεβαίωση. Απλά σιωπή. Τη “βρώμικη” δουλειά (όπως αποκαλύπτεται με την πιο πρόσφατη υπόθεση των ψεύτικων λογαριασμών), ανέλαβαν οι ομάδες trolls που είχε υπό την εποπτεία του.
Αλήθεια, μπορεί κάποιος να φανταστεί την επόμενη ημέρα στην Κύπρο με μια τέτοια διαχείριση κρίσεων από τον οποιοδήποτε πρόεδρο; Ιδιαίτερα όταν αυτός επιβαρύνεται από πολλές περιπτώσεις όπου έδειξε ανεπαρκής να τις διαχειριστεί (κάπου εδώ προσθέτουμε και την επικοινωνιακή ανεπάρκεια που επέδειξε μετά από σωρεία λανθασμένων εκτιμήσεων του ως ΥΠΕΞ).
Κι όμως, παρατηρείται μια δυναμική εντός της κυπριακής κοινωνίας που προκρίνει τον Νίκο Χριστοδουλίδη ως τον καταλληλότερο υποψήφιο για να αναλάβει την προεδρία της Δημοκρατίας. Κατά πάσα πιθανότητα δεν λαμβάνεται υπόψη ότι η διακυβέρνηση ενός τόπου δεν είναι μια απλή προεκλογική εκστρατεία, αλλά διαδικασία δυναμική, με καθημερινές προκλήσεις, που πρέπει να αντιμετωπίζονται επαρκώς και αποτελεσματικά για τη διατήρηση πρωτίστως, της αξιοπιστίας του κράτους, αλλά και της επιβεβαίωσης της ικανότητας του να διατηρήσει την κοινωνία σε συνοχή. Ειδικά όταν λάβουμε υπόψη τα χαρακτηριστικά που φέρει ο σύγχρονος δυτικός πολίτης. Με λίγη υπομονή στις πολιτικές “ατασθαλίες” λόγω της γενικότερης αποστροφής της πολιτικής, που έχει πλέον απεγκλωβιστεί σε μεγάλο βαθμό από σύνδρομα που τον διακατείχαν και τον παρεμπόδιζαν να αντιληφθεί πράγματα που προηγουμένως ίσως να φοβόταν να δει, και που αντλεί ενημέρωση και πληροφόρηση από ένα χαώδες επικοινωνιακό περιβάλλον.
Κάθε ηγεσία σε κρίση πρέπει να ικανοποιεί επιτυχώς 5 καθήκοντα: sense making (διαμόρφωση λογικής), decision making (λήψη αποφάσεων), meaning making (παραγωγή νοήματος), terminating (τερματισμός της κρίσης) και learning (να μάθει από την κρίση). Τι από τα πιο πάνω έπραξε ο Νίκος Χριστοδουλίδης κάθε φορά που βρέθηκε αντιμέτωπος με μια κρίση; Πώς θα διεκδικήσει την Προεδρία ενώ αποδεδειγμένα δείχνει κάθε φορά που προκύπτει κάποιο θέμα εναντίον του αναξιόπιστος, ανεπαρκής σε ζητήματα management και μη-συνεπής ως προς το τι επικοινωνεί αναλόγως του κατακερματισμένου ακροατηρίου του, δημόσια ή ιδιωτικά; Τι έχει μάθει από την κάθε κρίση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα; Με μια πρώτη ανάγνωση θα έλεγε κανείς πως δεν έμαθε τίποτα. Διαφορετικά, δεν θα εξακολουθούσε να διατηρεί τη σιωπή του (ή τη μετατόπιση της ευθύνης) με τόση προκλητικότητα.
Ας φανταστούμε την Κύπρο του Νίκου Χριστοδουλίδη. Μια Κύπρο απρόθυμη να αναλάβει τις ευθύνες της όπου της αναλογούν, που υποτιμά την κρίση και τις απαιτήσεις των πολιτών της, που σνομπάρει τις ανησυχίες που αναδεικνύονται εντός της δημόσιας σφαίρας. Μια Κύπρος που όταν καλείται να αντιμετωπίσει κρίσεις μένει απλά σιωπηλή.