Τιμούμε σήμερα, 78 χρόνια μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς-Μπίρκεναου από τα σοβιετικά στρατεύματα, τα θύματα του Ολοκαυτώματος και να καταδικάζουμε την ναζιστική θηριωδία που οδήγησε στον θάνατο πέραν των 5.5 εκατομμυρίων ανθρώπων, η οποία βασίστηκε στο μίσος και επιτελέστηκε στο όνομα της «Τελικής Λύσης». Μεταξύ των θυμάτων βρέθηκαν άτομα που έτυχε να είναι Εβραίοι, Πολωνοί, Ρώσοι, Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Τσιγγάνοι, κομμουνιστές, ομοφυλόφιλοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, άτομα με ειδικές ανάγκες, κληρικοί, και διανοούμενοι.
Το τι εκτυλίχθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταναγκαστικής εργασίας και εξόντωσης, στα Πογκρόμ, στα Γκέτο, και κατά τη διάρκεια προγραμμάτων ευθανασίας για τη διατήρηση της καθαρότητας του Γερμανικού λαού αποτελεί ίσως το πιο ειδεχθές ιστορικό γεγονός που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, που έλαβε ασύλληπτες διαστάσεις: απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πειράματα σε αιχμαλώτους, δολοφονίες σε θαλάμους αερίων με το αέριο Zyklon B, μαζικές δολοφονίες και σφαγές και άλλα πολλά που δεν χωρά ο ανθρώπινος νους.
Το Ολοκαύτωμα αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη σύγχρονη ήττα του ανθρώπινου είδους
Η πρώτη δική μου εμπειρία με το ζήτημα του Ολοκαυτώματος ήρθε στην ηλικία των 10 ετών μετά από επιμορφωτική επίσκεψη με την οικογένεια μου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Stutthof. Ακολούθησαν 2 επισκέψεις μου στο Auschwitz-Birkenau (2017, 2018) που ήταν ικανές για να πειστώ ότι η αθλιότητα στην οποία μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε στις χειρότερες σκέψεις μας. Έκτοτε, αφιέρωσα πολλές ώρες μελετώντας για τα φαινόμενα του ναζισμού και του φασισμού σε μια μάταιη προσπάθεια να αντιληφθώ τη “λογική” πίσω από την παράνοια την οποία εκπροσωπούν.
Σήμερα λοιπόν, είναι η μέρα που μας δίνεται η ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για εκείνους που βίωσαν το Ολοκαύτωμα, να τιμήσουμε αυτούς που έχασαν τις ζωές τους, τους επιζώντες, και όλους εκείνους των οποίων οι ζωές άλλαξαν για πάντα μετά από αυτό.